Wycieczkę do Kadyn można by nazwać deszczową wycieczką, gdyż powrotną drogę z Kadyn do Elbląga musieliśmy pokonać w intensywnie padającym deszczu. Na szczęście było dość ciepło.

Wystartowaliśmy zgodnie z planem, w liczbie 25 uczestników. Pokonując na rozgrzewkę pagórki na terenie ogródków działkowych na Bielanach, wjechaliśmy na leśną drogę do Jagodnika.

Pierwszy postój w Jagodniku był krótki, gdyż sklep był zamknięty. Widocznie gospodarz nie spodziewał się naszego najazdu w to niedzielne przedpołudnie. Jego strata. Po łyczku kawy czy herbaty ruszyliśmy w dalszą drogę, aby krętą, asfaltowa leśną drogą dotrzeć nad jeziorko w Jeleniej Dolinie.

Tu jak zwykle chwila przerwy na odpoczynek i jedziemy dalej. Przed Pagórkami skręcamy w prawo, gdzie po płytach dojeżdżamy do leśnej drogi prowadzącej w kierunku Kadyn.

Za każdym razem jazda ta droga to pewne wyzwanie a jednocześnie duża przyjemność. Droga prowadzi przez duży obszar leśny, na długim odcinku ze znacznym spadkiem w dół. Trzeba uważać na nierówności a jednocześnie podziwiać teren.

Jest to obszar Wysoczyzny Elbląskiej oraz Rezerwatu Kadyński Las.
Wysoczyzna Elbląska to lasy z potokami typu górskiego, licznymi wzniesieniami, jarami, urwiskami i bogatym drzewostanem, w którym dominuje stara buczyna. Niezwykłość wynikająca z urozmaiconego ukształtowania krajobrazu oraz unikalnej starej architektury, była powodem utworzenia Parku Krajobrazowego Wysoczyzny Elbląskiej oraz rezerwatów: Buki Wysoczyzny Elbląskiej i Kadyński Las.

Kadyny są beż wątpienia najciekawszą miejscowością, jaką ma Wysoczyzna Elbląska. Wartość zabytkową ma zespół budynków dworskich, w których obecnie mieści się Stadnina Koni, z barokowym pałacem, którego najstarsza częć pochodzi z 1688 roku. Uroku całości dodaje graniczący bezpośrednio z miejscowością rezerwat Kadyński Las, który posiada liczący ponad 200 lat drzewostan bukowy. Obok dębu im. Jana Bażyńskiego o obwodzie ponad 10 metrów i 25 metrów wysokości - ścieżką dydaktyczną poprowadzoną w rezerwacie można dojść do klasztoru Franciszkanów, który został wzniesiony w miejscu starego grodziska. Tu znajduje się również punkt widokowy na Zalew Wiślany i Wzgórza Elbląskie.

Gdy dojechaliśmy do Kadyn zaczęło padać. Trzeba było zamiast ogniska na plaży szukać miejsca pod dachem na dłuższy popas. Znaleźliśmy takie miejsce nad Zalewem Wiślanym na Srebrnej Rivierze. Tutaj, wygodnie i na siedząco mogliśmy zjeść posiłek, odpocząć i omówić sprawy organizacyjne.

Przyszedł jednak moment, że trzeba było ruszać w dalszą drogę, niestety w deszczu, gdyż prognoza przewidywała, że może padać jeszcze kilka godzin. Nie było więc sensu czekać na poprawę. Powrót był w dwóch grupach. Kilka osób pojechało górą, tj przez Łęcze , a pozostali dołem, czyli zgodnie z planem, przez Suchacz.

Niezależnie jaką drogą był powrót i jak było się ubranym przeciwdeszczowo, to i tak każdy nieźle przemókł. Mam jednak nadzieję, że majowy, ciepły deszcz nikomu nie zaszkodził.
W deszczu trudno się jednak jeździ i jest bardziej niebezpiecznie. Kałuże na poboczach kryją niebezpieczne pułapki w postaci głębokich dziur, których nie widać.
Kierowcy samochodów nie zważają na rowerzystów i w trudnych warunkach wyprzedzają, niekiedy na trzeciego.

Życzę wszystkim rowerzystom bezdeszczowych wycieczek w przyszłości.

Częścią relacji są fotografie, patrz Foto galeria, album o tytule jak wycieczka.

Relację przygotował Komendant.