Właśnie zrobiłem sobie poranną kawę, w niewielkiej filiżance, lekko posłodzoną, zabieloną, bo taką lubię. Dziennie wypijam jedną, góra dwie. Ale przecież nie o kawie to ma być i moim upodobaniach, a o nadmiarze.
Być może tym tekstem niektórym się narażę, ale prawda jest taka, że ten tekst nigdy nie powinien powstać. Ale jak to już mówili w starożytności, myślę, więc jestem i można jeszcze dopisać, i widzę.
Jeździmy razem, żartujemy, śmiejemy się, jemy kanapki i popijamy. Nic zdrożnego. Tylko problem jest w tym, że można przesadzić i przekroczyć cienką, niewidzialną linię. Głupi żart, jeżeli przekroczy granice dobrego smaku, nie będzie bawił, duża ilość spożytych kanapek, może zaszkodzić, duża ilość lodów może spowodować ból gardła.
Ktoś powie, wszyscy jesteśmy dorośli, nikt nikogo nie musi pilnować, każdy za siebie bierze odpowiedzialność. Wszystko się zgadza. Tylko jest jeszcze taka rzecz, jak przyzwolenie społeczne dla pewnych zachowań, a to zachowanie czasami przekracza pewną dopuszczalną przyzwoitość. To może doprowadzić do przykrych konsekwencji. Wszyscy powiemy, że sam człowiek sobie winien, ale też jest coś takiego, jak kac moralny i opinia społeczna.
Nie chcę wywoływać burzy komentarzy ani jakichkolwiek opinii. Może się nawet od tego powstrzymajmy, po co kontynuować głupi temat, ale można przemyśleć, co w moim rowerze piszczy.
Rower: Unibike Styl jazdy: Turystyka
Edytowany przez Tomasz dnia 12-07-2011 16:45,
13 lat temu